27 اسفند
اخبار کارگاه

سازگار نبودن پردازنده های رایزن AMD با ویندوز 10 مایکروسافت

باگ نرم افزاری موجود در ویندوز 10 مایکروسافت باعث شده است کاربران این سیستم‌عامل نتوانند از حد نهایی عملکرد پردازنده‌های رایزن AMD استفاده کنند.

پس از چهار سال تلاش و صرف بیش از دو میلیون ساعت کار مهندسی در بخش تحقیق و توسعه، AMD بالاخره پردازنده‌های دسکتاپ رایزن 7 را به مرحله بهره‌برداری رساند. ای ام دی این پردازنده‌ها را به‌طور ویژه و با تمرکز بر نیاز گیمرهای کامپیوترهای شخصی، تولیدکنندگان محتوا و مشتاقان سخت‌افزار سطح بالا ساخته و پرداخته کرده است. این پردازنده‌ها از هشت هسته، ۱۶ ترد و البته پلتفرم دسکتاپ جدید AM4 به‌عنوان ویژگی‌های شاخص بهره‌مند شده‌اند. بد نیست بدانید پرچم‌دار این پردازنده‌ها یعنی Ryzen 7 1800X بهترین عملکرد را در میان پردازنده‌های دسکتاپی هشت هسته‌ای موجود در جهان به ثبت رسانده است و Ryzen 7 1700 لقب کم‌مصرف‌ترین پردازنده‌ دسکتاپ هشت هسته‌ای جهان را یدک می‌کشد.

علاوه بر این، AMD پیش‌نمایشی  از رایزن 7 مدل 1800 ایکس به تصویر کشیده است که در آن، این محصول از نظر عملکردی، پردازنده ۸ هسته‌ای ۱۶ تردی اینتل Core i7-6900K را در بررسی‌های مالتی ترد Cinebench R15 و همچنین در فرایند تبدیل محتویات ویدئویی بر پایه استفاده از نرم‌افزار هندبریک پشت سر می‌گذارد. نکته قابل توجه اینکه Ryzen 7 1800X تنها ۴۹۹ دلار قیمت دارد که این نصف قیمتی است که برای Core i7-6900K اینتل در نظر گرفته شده است.

با تمام این ویژگی‌های چشمگیر، متأسفانه به نظر می‌رسد کاربران جدیدترین نسخه سیستم‌عامل ویندوز مایکروسافت، حداقل در حال حاضر نمی‌توانند از حد نهایی عملکرد پردازنده‌های جدید AMD بهره‌مند شوند. به بیان دیگر، باگی که در Windows 10 Scheduler کشف شده است، عملکرد پردازنده‌های رایزن ای ام دی را تا حد زیادی محدود می‌کند. این مشکل از تمایزی که ویندوز میان قابلیت Threading در پردازنده‌های اینتل و نمونه‌های تولیدی AMD قائل می‌شود سرچشمه می‌گیرد.

در تعامل پردازنده‌های اینتل با ویندوز 10، هایپرتردینگ مدیریت اولویت‌ها را در تخصیص منابع به‌خوبی به دست می‌گیرد. این در حالی است که ویندوز 10 به تمام تردهای پردازنده‌های AMD نگاه مشابهی دارد. این امر باعث خواهد شد وظایفی که از اولویت اجرایی بالاتری برخوردارند، به روشی مشابه با وظایفی که اولویت چندانی ندارند انجام شود. عاملی که در نهایت باعث خواهد شد عملکرد کلی پردازنده به چالش کشیده شود.

علاوه بر این، مشکل دیگری هم در ویندوز 10 اسکجولر وجود دارد که شناسایی میزان کش در دسترس هر ترد را با مشکل مواجه می‌کند. بر این اساس، ویندوز 10 اسکجولر تصور می‌کند هر ترد پردازنده، ۱۳۶ مگابایت از رم را در اختیار دارد؛ در حالی که این رقم، ۲۰ مگابایت در قالب ترکیب کش L2 و L3 است.

در حال حاضر به نظر می‌رسد این مشکل تنها کاربران ویندوز 10 مایکروسافت را تحت تأثیر قرار داده است. با وجود این، از آنجایی که اسکجولر در گذشته هم مشکلاتی این‌چنینی پیش روی کاربران قرار داده است، اطمینان داشته باشید که مشکل یادشده با عرضه به‌روزرسانی نرم‌افزاری توسط ردموندی‌ها مرتفع خواهد شد.

به‌عنوان راهکاری موقتی، کاربران می‌توانند گزینه SMT را در بایاس کامپیوتر خود غیرفعال کنند تا عملکرد پردازنده، حداقل در بخش گیمینگ بهبود پیدا کند. در نظر داشته باشید که اگر استفاده شما از کامپیوتر شخصی به قابلیت‌های مالتی ترد مربوط است بهتر است این گزینه را در حالت فعال باقی بگذارید.

منبع : wccftech.com

 

22 اسفند
اخبار کارگاه

پردازنده اینتل Core I7-7700K به فرکانس ۷.۳ گیگاهرتز رسید

پردازنده اینتل Core i7-7700K با استفاده از نیتروژن مایع و هلیوم مایع به فرکانس ۷.۳ گیگاهرتز رسید. به دنبال رونمایی هفتمین نسل پردازنده Kaby Lake توسط اینتل در ماه ژانویه، ایسوس رویداد Absolute Zero را برای به چالش کشیدن شرکت‌کنندگان در یافتن محدودیت چیپ‌های اینتل راه‌اندازی کرد. شرکت آلمانی der8auer این چالش را پذیرفت و چیپست جدید اینتل Core i7-7700k را تا فرکانس ۷.۳ گیگاهرتز اورکلاک کرد که بسیار بیشتر از ماکزیمم فرکانس ۴.۵ گیگاهرتز این چیپست است.

اما بهتر است شگفت‌زده نشوید و بدانید که سیستم خنک‌ کننده مایع این چیپست را قادر به کسب این رکورد می‌کند. der8auer از نیتروژن مایع و هلیوم مایع برای رفع محدودیت فرکانس استفاده کرده است. به‌طور معمول ۷۹ تا ۱۳۲ گالن نیتروژن مایع در روز صرف این عمل می‌شد و هزینه‌ای بالغ بر ۳۰ الی ۴۰ سنت به ازای هر لیتر در بر داشت. علاوه بر این هر ۲۶ گالن هلیوم مایع حدود ۴۲۰۰ دلار هزینه دارد و باید در حدود ۱۵ دقیقه مصرف می‌شود.

اگر با هلیوم مایع به‌طور مداوم کار کنید، تنها ۱۵ دقیقه دوام دارد. هلیوم مایع نسبت به نیتروژن مایع سبک‌تر است و عکس‌العمل متفاوتی از خود نشان می‌دهد. نیتروژن داخل بطری ریخته و در خنک‌ کننده پمپ می‌شود، اما این عمل را با هلیوم نمی‌توان انجام داد. برای انجام این عمل با هلیوم، باید آن را توسط یک لنس به‌طور مستقیم داخل بطری اصلی داخل خنک‌کننده ریخت تا از آن قسمت مستقیما به خنک‌ کننده پرتاب شود و چیپست را خنک کند.

هلیوم مایع حدود ۷۰ درجه سانتی‌گراد خنک‌تر از نیتروژن مایع است؛ یعنی درجه ذوب آن در ۷۰ درجه سانتی‌گراد پایین‌تر قرارگرفته است و زودتر بخار می‌شود و یک لیتر از آن حدود ۱۰ ثانیه تا تبخیر شدن دوام می‌آورد. زمانی که لنس باز باشد، میزان هزینه هلیوم مایع مصرف‌شده در هر ثانیه ۴.۷۱ دلار است.

البته این هزینه از جیب ایسوس پرداخت شده است، اما به هر حال برای خنک کردن پردازنده سیستم خانگی گران‌قیمت است. بنابر‌این برای این‌که این هزینه‌های از بین نرود، تیم سازنده باید در نظر داشته باشند که برنامه آن‌ها به‌طور ۱۰۰ درصد کامل باشد.

اما مشکلاتی در این مسیر وجود دارد. بسیاری از چیپست‌های مورد تست این گروه نابود شده‌اند؛ زیرا ولتاژ دقیقی که باید به آن چیپست‌ها برسد مشخص نبود. این خرابی‌های به وجود آمده باعث شد بخش عظیمی از چیپست‌ها قربانی دانش کم در مورد سطح ولتاژ مورد نیاز شوند.

این گروه، در ابتدا چیپست را با استفاده از خنک کننده نیتروژن تا ۷.۲ گیگاهرتز اورکلاک کردند؛ درحالی‌که هر ۴ هسته و ۸ ترد آن فعال بود. آن‌ها اعلام کردند که برای رسیدن به فرکانس بالاتر، می‌توانستند تعدادی از هسته‌ها و تردها را غیر فعال کنند؛ اما برای دیدن توانایی کامل این چیپست این حرکت را انجام دادند. بعد از این آزمایش، آن‌ها چیپست را با هلیوم مایع اورکلاک کردند. نتیجه آزمایش این بود که پردازنده تا ۲۴۸- درجه سانتی‌گراد سرد شد و چیپست تا ۷۳۲۸ مگاهرتز در ۴ هسته و ۸ ترد اورکلاک شد. این عدد بزرگ‌ترین سطح فرکانسی بوده که تاکنون یک چیپست با ۴ هسته اینتل به آن رسیده است.